Veertienduizend stukken kristal

Op het terras van Bistro Le Régent aan de Place Gambetta raadt de kelner als lunch een verrukkelijke snoekbaars aan. Of beter gezegd: Sandre rôti aux fenouil. Met venkel dus. En uiteraard met een frisse witte Bordeaux. “Geen beter huwelijk denkbaar dan met deze vis”, benadrukt de patron. Oké, ik ben om. Een beetje licht in het hoofd fiets ik wat later over de levendige Place de la Comédie. Verbeeld ik het mij nu of glundert het Grand Théâtre nu ook van het genieten? Trotst toont het z’n indrukwekkende colonnade van Korinthische zuilen. En binnen laat het graag de grote zaal zien met een beschilderd plafond en een kroonluchter die uit veertienduizend stukken Boheems kristal bestaat.

Versgebakken stokbrood

Wat later fiets ik over rustige landwegen door glooiende wijngaarden. En langs statige herenhuizen, imposante kastelen en langs de oevers van de Gironde. Ah, daar zijn de beroemde châteaux van de Haut-Médoc. En wat later die van de Côte de Bourg, Pomerol, Saint-Émilion en Entre-Deux-Mers. Je kunt er overal rondleidingen bijwonen en wijn proeven. Maar tja, allemaal doen, betekent steeds langzamer gaan fietsen. En of je dan het einddoel nog haalt? Af en toe stal ik mijn fiets tegen een eeuwenoude gevel in zo’n typisch Frans karakterdorp. Zo’n plek waar je de slager nog op z’n hakbord hoort slaan, waar de bakker je met de geur van versgebakken stokbrood naar binnen lokt, en waar je in het lokale café een verkwikkende café crème bestelt. Want ook dat smaakt verrukkelijk in het najaar.

Profiteren van licht en lucht

Dan weer op pad. Links en rechts druivenranken die als kronkelige slangen over de heuvels kruipen. Vlak voor de oogst is er veel te doen in het veld. Met de hand knippen de wijnboeren wilde scheuten weg. Daarmee voorkomen ze uitputting van de wijnstok. Met speciale machines scheren ze hele wijnranken. Zo kunnen de druiven tot volle rijping komen. De bessen profiteren dan maximaal van licht en lucht. En als het oogsten begint, eind september of in oktober, dan mogen de druiventrossen alleen met de hand worden geplukt. Tenminste bij de allerbeste kwaliteitswijn.

Garagewijn

Door al dat gemijmer naar het smullen van weleer dient Saint-Émilion zich sneller aan dan verwacht. Een betoverend stadje en een paradijs voor wijnliefhebbers. Het is de eerste wijnstreek die door Unesco op de lijst met werelderfgoederen werd gezet. De wijnen uit de streek staan bekend als enkele van ’s werelds beste wijnen. En ondanks dat de appellatie bekend staat als een echte klassieker, is ze ook heel vooruitstrevend. “Onze wijnen zijn… formidable et élégant”, aldus een lokale patron. “Belangrijke fruitaroma’s zijn pruimen, aardbeien en kersen, die met de tijd meer gedroogd en gestoofd kunnen smaken.” Ah oui, knik ik. Ik wuif de prijzige wijnkaart weg. “Doe mij maar een ‘garagewijn’.” Garage verwijst naar domeinen die zo klein zijn dat de wijn net zo goed uit een garage had kunnen komen. Ik weet dat de wijnbouwers van deze ‘garages’ hoogwaardige druiven gebruiken van kleine terreinen met een lage opbrengst. Op die manier onderscheiden ze zich en maken ze minder traditionele wijnen. Dat wil ik wel eens proeven. Kijken of die garagewijnen ook zo’n warme jas zijn.