Linksom, rechtsom… Als bij een zwierige wals slinger ik door het Twentse landschap. Het gladde pad maakt het hier heerlijk fietsen. Hier, net boven Enter, volgt het pad de weer meanderende Regge. Weer, inderdaad. De rivier die ooit een natuurlijke loop had, werd later gekanaliseerd om het water zo snel mogelijk af te voeren. Maar extreem hoge waterstanden eind vorige eeuw leverden problemen op voor de meer westelijk gelegen gronden en steden. Het water kwam té snel op onder meer Kampen en Zwolle af. Daar moest wat aan gedaan worden. De rivier kreeg z’n oude loop weer terug, met onder meer uiterwaarden om het water langer in het gebied te kunnen vasthouden. En daarmee werd het landschap weer aantrekkelijker. Onder een brug peddelt een stel in een roeibootje voorbij.

Hoeken en gaten
Aan de andere kant vervolgt het fietspad de slingerende Regge, hier dicht bij de rivier, verderop weer wat verder er vanaf. Het bochtige coulisselandschap geeft z’n geheimen niet direct prijs. Maar doe je de moeite om in en achter die hoeken en gaten te kijken, dan levert dat verrassende beelden op. Een mooie Saksische boerderij dat nog net z’n dak boven het inmiddels hoge maïs uitsteekt. Soms is de horizon oneindig. Dat weidse levert dan weer een gevoel van vrijheid op. Wat verder verdringen enkele rusteloze koeien elkaar bij een geleefd houten hek, wachtend tot ze gemolken worden. De romige geur van melk stoomt zowat uit hun neusgaten. En hun geloei doet kraaien krassend over het water van de Regge opvliegen.

Rondleiding bij de wijnmakers
Iets ten noorden van het dorp Enter - dat overigens met trots de grootste uit één stuk hout gemaakte klomp ter wereld toont en daarmee in het World Guiness Book of Record staat - wijst een bord je naar de Wijngaard Bi’j de Regge (spreek op z’n Twents uit: bi de Regge). Even afslaan dus en een kijkje nemen bij de wijnmakers. Op zondag organiseren ze een wijn- en spijsproeverij met een rondleiding door de wijngaard. “Voordat wijn in het glas belandt, moet er heel wat gebeuren”, zegt wijnmaker Jeroen Zuil. “Van het snoeien in december tot het oogsten in september en alles wat daartussen aan onderhoud nodig is.”

Stoer en elegant
Samen met z’n voormalige horecacollega’s Rob en Robert nam Jeroen in 2017 de al bestaande wijngaard over. “We geven ruime aandacht aan een rijk bodemleven en natuurlijke bemesting. Om het andere pad tussen de wijnstokken maaien we de grond niet en geven we daarmee wilde bloemen de ruimte die op hun beurt weer de benodigde insecten aantrekken. Daarnaast gebruiken we druivenrassen als Solaris, Regent en Cabernet Blanc die minder gevoelig zijn voor ziekten.” Al met al levert dat jaarlijks tienduizend flessen rood, wit en rosé op. Met een flesje in m’n fietstas slinger ik wat later - nee, niet van de wijn - weer langs de Regge. Denkend aan een passend gedicht van Herman Kampman: “Je groet ons traag in alle rust, je meandert minzaam voort, en nu je zacht de oevers kust, is het weer zoals het hoort.”