GRIEZELEN

Gloeiende ogen

Het begint al goed… en griezelig. Vroeger durfde niemand langs de Hellehond te fietsen. Niet verwonderlijk, want in het centrum van De Lutte wacht het beest je met felle ogen en enorme oren op. Als het begon te schemeren, holde iedereen snel naar huis. Bang om deze kardoeshond met z’n gloeiende ogen tegen te komen. “Het was de helper van oppergod Wodan, de god van de oorlog”, roept een voorbijganger. “Ja, en als ‘ie blafte, vond er binnen korte tijd een sterfgeval plaats”, vult een ander aan. Volgens het tweetal ging een boer hier met de hond in gevecht. Hij wist het beest op de vlucht te jagen, maar toen hij thuis aankwam zat z’n hele lichaam onder de zweren. “Jahaa, wekenlang zweefde hij tussen leven en dood”, benadrukt de passant nog. Leuk vooruitzicht dus voor straks, als je weer terugkomt… in het schemerdonker.

VERWONDEREN

Uit je dak

Net buiten het sfeervolle Ootmarsum fiets je, via een mooie slingerweg door het typerende coulisselandschap, het buurtschap Brecklenkamp in. Op het erf van de boerderij aan de Jonkershoesweg 4 staat een opmerkelijk bijgebouw, een eeuwenoude Bakspieker. Het vakwerkhuisje, waarin brood voor de boerderij werd gebakken, dateert uit 1738. Op zich niks bijzonders. Maar het dak wordt doorboord door een driehonderd jaar oude eik. Huh? Rond 1900 stond de boom nog naast de minibakkerij. De pachter van de grond die tot het landgoed Twickel behoort, vroeg toestemming om het pad uit te breiden om er ook enkele varkens te kunnen huisvesten. “Akkoord”, zei de barones, “maar de boom mag niet wijken.” Omhakken was dus geen optie. Dan er maar omheen bouwen. Er kwam ruimte voor de varkens. En de eik? Die kon rustig doorgroeien.

Zoveel soorten emoties

VERLIEFD WORDEN

Hartenveroveraar Vlonderpad

Over Twickel gesproken. Het landgoed bij Delden, een van de grootste van Nederland, kent een uitgebreid netwerk aan mooie wandelpaden. Ze geven je een goede indruk van het Twentse coulisseland. Een deel voert over het populaire Vlonderpad. Het houten pad is niet erg lang, maar zeker de moeite waard om te bezoeken. Het slingert je door natte natuur, een moerassig gebied met vennetjes en beekjes, en dat zonder de flora en fauna aan te tasten. Plof halverwege neer op de houten bank (met hartjes) en observeer het rijke vogelleven en bekijk de diverse waterplanten en bloemen die heel goed in deze vochtige omgeving gedijen. Zo mooi kan ongerepte natuur zijn.

Ongemak beleven

Offerende godin

Op weg naar Oldenzaal voert het fietspad omhoog, de Tankenberg op. De koepel op het hoogste punt van de ‘berg’ - 85,1 meter - werd tegen het einde van de 19e eeuw neergezet op de plek waar zo’n tweeduizend jaar eerder het heiligdom was van de Germaanse vruchtbaarheidsgodin Tanfana. De grote steen, die je wat later op de Markt in Oldenzaal ziet, zou er als offersteen hebben gediend. De wrede godin werd bij maanlicht vereerd en sommige menen hier ‘s nachts nog lichtjes te zien. Het voelt een beetje ongemakkelijk, hier te zijn. Maar goed dat het nog dag is. Dus, snel door naar beneden, Oldenzaal in.

Afschuw ervaren

Prikkelbare stoel

In het centrum van Oldenzaal stuit je op het historische Palthe Huis. Het toont je hoe de familie Palthe er in de 18e eeuw woonde. Geen verkeerd optrekje. Het moderne bijgebouw toont de verdere geschiedenis van de stad en z’n omgeving. Bij ‘De stoel van Huttenkloas’ blijf je met afschuw staan. Op deze dwangstoel werden in diezelfde tijd bekentenissen van moordenaars afgedwongen. De zitting had spijkers en om hun middel werd een ijzeren riem gespannen. Zo ook om die van Klaas Annink uit Bentelo, die in een plaggenhut woonde. Twee brutale roofpartijen liepen uit op moord. “Het verhaal gaat dat deze Huttenkloas 110 dagen op de spijkerstoel stoel heeft gezeten voordat hij bekende. Dat was in 1755”, vertelt de conservator van het museum. “Er waren twintigduizend toeschouwers naar Oldenzaal gekomen om te zien hoe hij later werd geradbraakt, de ergste doodstraf die er toen was.”

Kippenvel krijgen

Levend ingemetseld

Het landgoed Singraven ligt er vandaag de dag vredig bij. Alhoewel… op het kasteel spookt het al eeuwen. Rond 1505 woonden er tien jaar lang nonnen van het Oldenzaalse Begijnenklooster. Ook heel vredig. Maar één begijntje zou onkuise handelingen met enkele dorpelingen hebben verricht. Toen de andere nonnen dat hoorden, volgde een schijnproces. De uitslag? Madame werd schuldig bevonden. De non kreeg een straf die destijds wel vaker werd toegepast: ze werd levend in een muur gemetseld. Dagenlang konden de bewoners van het nabijgelegen Denekamp haar jammerklachten horen. Vanaf het moment dat het stil werd, spookt het op het stijlvolle kasteel. Nog steeds nemen de bewoners de ingemetselde non soms schichtig achter een venster waar. Maar goed dat je haar vanaf het hek niet zult zien. Haar verschijning kondigt namelijk onheil aan.

Versteld staan

’s Werelds grootste klomp

Hij is 403 cm lang, 171 cm breed en 169 cm hoog. Ruim dertig jaar geleden maakten de klompenmakers Heering en Plas deze klomp uit één stuk boom. Daarmee behaalden ze datzelfde jaar een plek in het World Guiness Book of Records. Je vindt ‘m in het dorp Enter, nabij Rijssen. Het dorp telde ooit driehonderd klompenmakers. En de inwoners? Die houden wel van een beetje humor. Tijdens de coronacrisis hingen enkele mannen het bord ‘Do not…’ bij de plaatsnaambordjes. ‘Do not… Enter’. Maar ze zijn ook niet vies van een brandje op z’n tijd. Zo werd de klomp in een Nieuwjaarsnacht overgoten met frituurolie en in de fik gestoken. Tot grote schrik uiteraard van vele anderen. De klomp leek verloren, maar dat wilden enkele ondernemers voorkomen. Ze zetten een omvangrijk herstelproces in gang, waarna de klomp na restauratie weer op z’n plek werd gehesen. Nu is het weer een leuke plek voor een selfie. Adres: Dorpsstraat 42.